نیمه ی آشکار من

به قول نیچه ، هر آن کس که خنده نمی داند همان به که آثار مرا نخواند

نیمه ی آشکار من

به قول نیچه ، هر آن کس که خنده نمی داند همان به که آثار مرا نخواند

از علف خشک آیه های قدیمی پنجره می بافت ...

رها از تمام تعلقات کودکی

رها از بازی در پس کوچه های کودکی

به دنبال نور و حقیقت ، قلندروار با مرغان همراه شدی

طلب، عشق، معرفت، استغناء، توحید، حیرت، فقر و فنا


شهاب وار پشت سر نهادی، سقراط و فارابی و ابن سینا را

به آنان ثابت کردی :

پای استدلالیان چوبین بود

پای چوبین سخت بی تمکین بود


و چه زیبا تصویر کردی برایشان که:

عاقلان نقطه ی پرگار وجودند ولی

عشق داند که در این دایره سرگردانند

ادامه مطلب ...